|
Karakamış Köyü, 1780–1790 yıllarında Kırım’dan gelen kırım tatar Türklerinin köyümüzün güney doğu mevkiine yerleşmeleri ile kurulmuştur. Ancak bölgenin kamışlık ve bataklık olması sivrisinek ve sıtma tehlikesini ortaya çıkardığından, Bölge halkı Eskişehir’e göç etmişlerdir. 1864 Kafkas sürgünü sonucu köyümüze Çerkezler yerleşmişler ancak, onlarda aynı sebepten dolayı Eskişehir’e göç etmek zorunda kalmışlardır. Bu topluluktan köyümüzde sadece 1 hane kalmış olup halen köyümüzle bağı vardır. Aynı yıllarda köyümüz kuzeyinde bulunan merkeze bağlı Sepetçi (Beyazaltın) Köyü’nün yaylası olarak kullanılmaktaydı. O yıllarda çok sert bir kış yaşandığından, Sepetçi (Beyazaltın) Köyü’nde köylüler mahsur kalmışlar ve birçok hayvan zayi vermişlerdir. Bu olaydan sonra köyün ileri gelenleri köyün 8 km güneyinde şuan köyümüzün bulunduğu yerin sazlık ve kamışlık olmasından dolayı, kar tutmadığını görmüşler ve “kaz öten saz biten yerde” hayvanların daha uygun şartlarda bakılacağını söylemişler ve 4–5 aileyi bu mevkie göndermişlerdir. Bu aileler Topal Mahmutlar, Mahmut Ağalar, Soykalar, Hacı Mollalar ve Hacı Hafızlardır(Kocaeskiler). 1877–78 Osmanlı-Rus savaşı (93 harbi) sonrası Balkanlardan başlayan göç hareketi sonucu köyümüze Bulgaristan’ın, Filibe ilinin, Peştere ilçesinin, Dorku (Doruk) köyünden 1905’li yıllarda köyümüze yaklaşık 11–12 sülale göç etmiştir. Bu sülaleler Yamaklar, Çıracılar(Gökaylar), Pusular, Tüfekçiler, Araplar, Tayıplar(Çobanlar), Arabacılar(Kıvırcıklar), Hacı İmamlar(Durular,Kutlular,Yörükler),Mollalar(Arzılar,Akınlar),Yüzbaşılar(Karakaşlar), Muhtarlar(Akmanlar,Şekerler),Durmuşlar,İbrahimler(Karaşerifler) ve Cugurolardır. Daha sonra 1950’li yıllarda yine Bulgaristan’dan bir aile köyümüze yerleşmiştir. Bu aile Nuri Yağcı’dır. Köyümüz Eskişehir’in doğusunda, Alpu ilçesinin kuzeybatısında, Eskişehir’e 35 Alpu’ya 8 Ankara’ya 200 km uzaklıktadır. Köyümüze ulaşım, her gün periyodik aralıklarla otobüs, minibüs gibi toplu taşıma araçlarıyla yapılmaktadır. Köyümüz Eskişehir’e ilk göçü 1952 yılında vermiştir. Halen köyümüzde 200 hanede, 720 kişi ikamet etmektedir. 1950’lerde başlayan göç, günümüzde 180 haneye ulaşmıştır. Rakamlardan da anlaşılacağı gibi köyümüz hızlı göçe karşı koyan bir yapıya sahiptir. Köyümüz 16500 dekarlık arazisi ile emeğini taştan, topraktan çıkarmaktadır. Resmi verilere göre, köyümüzde yıllık ortalama 2000-2500 dekar pancar ekilmektedir. Yine resmi verilere göre dekar başına ortalama 5-6 ton verimlilik alınmaktadır. Köyümüzün diğer bir geçim kaynağı hububat ekimidir. Dekar başına 300-400 kg lık verimlilik ile hububat ekilmektedir(arpa buğday yulaf çavdar mısır). Varlığını sürdüre bilmenin yegâne yolunun birleşme olduğunu idrak eden köylümüz, temel geçim kaynaklarının verimin artırmak amacı ile 1994 yılında sulama kooperatifini kurmuş ve kıraç arazileri de suyla buluşturmuş, halen üretimine bu şekilde devam etmektedir. Köyümüzde 2000 büyükbaş, 500–600 civarında küçükbaş hayvan bulunmaktadır. Günlük 5000 kg civarında süt üretilmektedir. Verimliliğin artması ve rekabet gücünü kazanmak için köylümüz 2005 yılında kalkınma kooperatifini kurmuştur. Binbir emekle elde edilen sütler daha sağlıklı koşullarda evlerimize ulaşmaya başlamıştır. Kaynak :Anonim
|
